Προκλήσεις και δυνατότητες
Παραφράζοντας τον τίτλο της γνωστής ταινίας «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των χαμένων τετραετιών. Αυτή η συνεχής αίσθηση ότι υστερούμε, ότι προσπαθούμε ασθμαίνοντας να προλάβουμε εξελίξεις και να απαντήσουμε σε χρόνια προβλήματα που όλο τα λύνουμε αλλά είναι όλο εκεί. Κάθε μέρα, κάθε χρόνο στους ετήσιους απολογισμούς, στη Δ.Ε.Θ. ακούμε εξαγγελίες αντί να βλέπουμε εγκαίνια.
Φέτος η χρονιά είναι εκλογική. Πολίτες και δημότες έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν και να αναδείξουν αντιπροσώπους και νέες διοικήσεις. Ας το πράξουμε προσεκτικά, έχοντας κατά νου τις προτάσεις, τα επιχειρήματα αλλά και τις προσωπικές πορείες των ανθρώπων. Στην Ελλάδα της συγκεντρωτικής διοικητικής δομής, ίσως υποεκτιμάται ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με αποτέλεσμα να φτάνουμε στην κάλπη ελαφρά τη καρδία. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα.
Μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη κρίνεται σε επίπεδο αυτοδιοίκησης, από επιλογές της ή παραλείψεις. Τα τελευταία χρόνια έχουν μεταφερθεί πολλές αρμοδιότητες. Ίσως όχι τόσο τολμηρά όσο θα θέλαμε όλοι όσοι ασχολούμαστε συστηματικά με αυτήν και όσοι γνωρίζουμε το ευρωπαϊκό παράδειγμα, αλλά σε κάθε περίπτωση έχουν γίνει κάποια βήματα. Βέβαια ιδανικά θα έπρεπε να ομιλούμε σήμερα για Μητροπολιτικές διοικήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά αυτό είναι θέμα ξεχωριστής συζήτησης.
Η Θεσσαλονίκη έχει τις δυνατότητες, το παραδέχονται όλοι. Έχει όμως και σημαντικά χρόνια προβλήματα. Η μόνη στρατηγική επιλογή που έχουμε μπροστά μας είναι η άμεση λύση των λειτουργικών ζητημάτων της πόλης εντός της επόμενης τετραετίας – καθαριότητα, κυκλοφοριακό, αστικός εξοπλισμός, αναπλάσεις, πράσινο – ώστε να μπορέσουμε να καταπιαστούμε άμεσα με τα μεγάλα ζητήματα. Να έχουμε τους πόρους και την αντικειμενική δυνατότητα να δούμε τον προσανατολισμό της πόλης.
Θα αναρωτηθεί κανείς εάν είναι εφικτή η επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας σε ένα τόσο στενά προσδιορισμένο χρονικό διάστημα. Η θέση μου και η απάντησή μου είναι πως ναι, γίνεται. Βρισκόμαστε στην ευτυχή συγκυρία που κάποιες μεγάλες υποδομές θα ολοκληρωθούν (Μετρό, αεροδρόμιο, λιμάνι, κόμβοι περιφερειακού). Αν από την πλευρά του Δήμου και της νέας διοίκησης υπάρξει μία αποφασιστική παρέμβαση και βελτίωση των ζητημάτων αρμοδιότητας του τότε το αποτέλεσμα θα προσδώσει μία νέα δυναμική και μία νέα αυτοπεποίθηση. Απαιτείται σχέδιο, σωστή ιεράρχηση προτεραιοτήτων, εμπειρία και διαχειριστική ικανότητα.
Μαζί με τα ανωτέρω, σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας είναι η ύπαρξη ομάδας. Η υπόθεση της αλλαγής της πόλης, η ανάταξή της, το νοικοκύρεμά της, η φροντίδα και η επιμέλεια δεν είναι one man show. Κανείς δεν μπορεί μόνος του, όσο ικανός και αν είναι. Έχουμε μπροστά μας μία υπόθεση συλλογική. Γιατί μπορεί να πιστεύω ότι ο δήμαρχος πρέπει να ξυπνά από τα χαράματα και να σηκώνει τα μανίκια, αλλά ταυτόχρονα δίπλα του χρειάζεται η ομάδα. Μπορεί να πιστεύω για παράδειγμα ότι ο δήμαρχος πρέπει καθημερινά να επικοινωνεί με την Τροχαία ώστε να υπάρχει αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας αλλά κάποιοι δίπλα του πρέπει να τον ενημερώνουν για μία σειρά άλλων ζητημάτων.
Για τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους – για την ομάδα
Πολλοί αντιλαμβάνονται τον προεκλογικό αγώνα ως μία πασαρέλα διασήμων, όπου χωρίς κανένα στίγμα, καμία πρόταση, θέτουν υποψηφιότητα και διεκδικούν την ψήφο. Αγώνας δρόμου για μεταγραφές, για προσχωρήσεις, για συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι. Ας μη γελιόμαστε, μια τέτοια εικόνα δεν προσελκύει πολίτες και δημότες! Μια τέτοια εικόνα διευθετήσεων και κλειστών συναντήσεων δεν απασχολεί την πόλη! Δεν συμβάλει στη λύση των προβλημάτων, απλά αναπαράγει μία υπάρχουσα κατάσταση.
Το δημοτικό συμβούλιο χρειάζεται δημότες ενεργούς, με απόψεις, με προτάσεις, σε επαφή με την καθημερινότητα. Στη Θεσσαλονίκη, που τα μεγέθη είναι ακόμη ανθρώπινα, λίγο πολύ όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Οι παρέες κάνουν τη διαφορά, οι παρέες γράφουν την Ιστορία. Οι παρέες που έχουν κοινούς στόχους και κοινές αντιλήψεις είναι αυτές που μπορούν να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων.
Επίσης, μετά τη δημαρχία Μπουτάρη, πολλοί αναζητούν περσόνες ως επικεφαλής του Δήμου καθώς εθίστηκαν σε μία ανάλογη προσέγγιση. Θεωρούν πως ο δήμαρχος πρέπει να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας με δηλώσεις αιρετικές, με όρους star system να απασχολεί τα ΜΜΕ. Ακόμη και αν τα αποτελέσματα της διοίκησής του είναι μέτρια, ακόμη και αν η αποτυχία σε ζητήματα καθημερινότητας είναι αποδεδειγμένη, υπάρχουν αρκετοί που επιζητούν το ίδιο μοντέλο διοίκησης. Και αυτή η προσέγγιση πρέπει και θα ηττηθεί, διότι πλέον βρισκόμαστε σε μία νέα φάση, έναν νέο ιστορικό κύκλο.
Σε αυτό το κλίμα και με αυτή τη λογική το δικό μας μότο είναι «κανονικοί άνθρωποι για μια κανονική πόλη». Η ομάδα μας, όλοι όσοι απαρτίζουν την παράταξη «ΝΑΙ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ», είναι άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες. Είναι άνθρωποι της εργασίας, του πολιτισμού, του αθλητισμού, της προσφοράς. Κυρίως έχουν επαφή με την πραγματικότητα και την καθημερινότητα. Προέρχονται από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και αυτή η διαφορετικότητα αντιμετωπίζεται ως πλούτος. Εργαζόμαστε συστηματικά για την κατάρτιση της προγραμματικής μας πρότασης, η οποία είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας.
Το σκηνικό σήμερα
Σήμερα επιχειρείται να διαμορφωθεί ένα σκηνικό με κομματικές υποψηφιότητες, με παρατάξεις που δεν έχουν συνολική εικόνα και πρόταση αλλά στοχεύουν να αντιπροσωπεύσουν μειοψηφίες και συγκεκριμένα συμφέροντα ή αβάσιμες προσωπικές φιλοδοξίες. Αντίθετα αξίζει μία επιλογή που προέρχεται αυθεντικά από την κοινωνία των πολιτών, με ανεξάρτητο και αυτοδιοικητικό χαρακτήρα και που επιχειρεί να απαντήσει σε όλο το φάσμα των μεγάλων προκλήσεων.
Ήρθε η ώρα για πολλά και μεγάλα ΝΑΙ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
*Ο Κ. Ζέρβας είναι Πολ. Μηχανικός, Δημοτικός Σύμβουλος και υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Θεσσαλονίκης
