Η Συμφωνία των Πρεσπών γέννησε τελικά περισσότερα προβλήματα από αυτά που -υποτίθεται ότι- θα έλυνε. Και προφανώς πυροδότησε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Οι πολύμηνες σχεδόν μυστικές διαπραγματεύσεις ανέτρεψαν μία πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μία άτυπη παράδοση που ήθελε ως πρωταρχικό μέλημα τη δημιουργία ενός εθνικού αρραγούς μετώπου σε κρίσιμα και μεγάλα εθνικά θέματα ώστε η διαπραγμάτευση να πετύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τα ελληνικά συμφέροντα.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι -αναμφίβολα- μία κακή συμφωνία. Πέραν του ζητήματος της ονομασίας, αναγνωρίζουμε Μακεδονική Γλώσσα και Μακεδονική εθνότητα. Δημιουργούνται σημαντικά προβλήματα με τα ζητήματα εμπορικών ονομασιών και πολλές παράμετροι παραπέμπονται στο μέλλον απροσδιόριστα, τη στιγμή που η Συμφωνία παράγει άμεσα αποτελέσματα. Η ΠΓΔΜ εντάσσεται σε όλες τις ευρωατλαντικές δομές και οι Έλληνες μένουν με μία ιστορική πικρία. Καλούμαστε να συμφωνήσουμε ως έθνος, ως λαός και ως χώρα σε ένα κείμενο που ακρωτηριάζει την ιστορία μας, εκχωρεί το όνομά μας και διαστρεβλώνει την αλήθεια. Αλήθεια που όλη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αναγνωρίζει και υποστηρίζει. Άλλωστε οι επιγραφές και τα κείμενα της ελληνικής γραμματείας είναι από αιώνες εκεί, δεν αλλάζουν, δεν ξεγράφουν, δεν μεταβάλλονται.
Σε αυτήν την υπόθεση αξίζει να σημειωθεί ένα ακόμη ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί που είχαμε στα χέρια μας: την οικονομική διείσδυση στη γειτονική χώρα. Σήμερα οι επιχειρήσεις ελληνικών ή μεικτών συμφερόντων περιλαμβάνονται στον κατάλογο των πενήντα πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων στην πΓΔΜ και συγκεντρώνουν το 10,7% των συνολικών κερδών αυτών. Άραγε χρησιμοποιήθηκαν όλα αυτά τα συντριπτικά πλεονεκτήματα στις διαπραγματεύσεις; Υπήρξε μία προσπάθεια διασφάλισης των εθνικών θέσεων στη Συμφωνία των Πρεσπών;
Οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις είναι αποτέλεσμα τακτικισμών και μεθοδεύσεων. Αυτό συμβαίνει όταν ένα εθνικό θέμα επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί για εσωτερικούς κομματικούς σκοπούς. Αυτό συμβαίνει όταν η στάση της ελληνικής πλευράς εντάσσεται σε άλλους μεγαλύτερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς χωρίς όμως να διεκδικεί, χωρίς να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα. Εκτός αν έχουν δοθεί «αντίδωρα» προς την κυβέρνηση που εμείς οι Έλληνες θα τα μάθουμε κάποτε στο μέλλον!
Με αυτή τη Συμφωνία διαφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του θυμικού. Είναι μία διακηρυγμένη θέση του Ελληνικού λαού και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Δεν μπορεί να υποεκτιμάται, δεν μπορεί να υποτιμάται. Ο δήθεν πραγματισμός, οι συνεχείς υποχωρήσεις και η αποδοχή αρνητικών τετελεσμένων δεν συνιστούν περήφανη εξωτερική πολιτική – δεν μπορούν να σταθούν απέναντι σε αγώνες, ιστορία, και περηφάνια.
Ως Θεσσαλονικιός, ως Μακεδόνας, ως Έλληνας δήλωσα από την πρώτη στιγμή την αντίθεσή μου σε αυτήν. Έχουμε μπει στην τελική ευθεία για το θέμα που ταλανίζει την χώρα μας το λαό τις τελευταίες δεκαετίες καθώς σε λίγες ημέρες θα ληφθούν τελεσίδικες αποφάσεις. Όλα όσα θα δίνουν οντότητα σε κατοίκους που δεν έχουν καμία σχέση με το όνομα Μακεδονία, θα γίνουν τις επόμενες μέρες και όλα αυτά γίνονται σε βάρος όλων ημών που κουβαλάμε μια παράδοση αιώνων. Δεν μπορώ όμως να αντιληφθώ το γεγονός ότι σε αυτήν την τελική ευθεία γίνονται απλώς …παζάρια. Δοσοληψίες για τη διατήρηση καρεκλών και μισθών ή εξασφάλιση άλλων προνομίων και όλα αυτά με αντάλλαγμα ένα «ναι».
Σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται ποιος ήταν υπουργός τουρισμού τον Ιανουάριο του 2019, πολύ πιθανόν δεν θα θυμάται ποιος ήταν δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Ολοι θα αντιμετωπίζουμε όμως ένα εθνικό θέμα, μια εθνική καταισχύνη. Για το θέμα αυτό θα πρέπει να αποφασίσει άμεσα ο ίδιος ο ελληνικός λαός, είτε με δημοψήφισμα είτε με την προκήρυξη εθνικών εκλογών με το θέμα αυτό ως αντικείμενο εξουσιοδότησης των βουλευτών του.
*Ο Κ. Ζέρβας είναι Πολ. Μηχανικός, Δημοτικός Σύμβουλος και υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Θεσσαλονίκης
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ
