Αισθάνομαι εξαιρετικά όμορφα που βρίσκομαι εδώ. Ήρθα για έναν πολύ σημαντικό λόγο, να είμαι παρών ως εκλεγμένος δήμαρχος του δήμου Θεσσαλονίκης στην ενθρόνιση του Ελπιδοφόρου, τον οποίον γνώρισα στην πατρίδα των γονιών μου, στην Τρίγλια, πριν από κάποιους μήνες, όταν είχα πάει εκεί με τη μητέρα μου για να προσκυνήσουμε στον Αγιασμό των Υδάτων της Τρίγλιας, της πατρίδας της γιαγιάς μου. Μητροπολίτης εκεί ήταν ο Ελπιδοφόρος.
Η Νέα Υόρκη για εμένα σημαίνει και κάτι άλλο πάρα πολύ σημαντικό: ο παππούς μου, ο πατέρας του πατέρα μου, πριν από ίσως και 100 χρόνια, είχε έρθει εδώ ως μετανάστης. Λίγο πιο κάτω, στη νήσο Έλις, κάπου στα αρχεία υπάρχει και το όνομά του, το όνομα που έχω εγώ σήμερα, το Κωνσταντίνος Ζέρβας, υπάρχει στα αρχεία εκείνης της εποχής. Είχε έρθει τότε, φεύγοντας από τα μέρη που υπήρχαν δυσκολίες οικονομικές.
Η Ελλάδα τότε, η Βόρεια Ελλάδα και η Μακεδονία δεν ήταν ελεύθερη. Ήρθε εδώ, έκανε μια περιουσία, αλλά στην κρίση του ’29 χάθηκε, αναγκάστηκε να ξαναγυρίσει και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με εμάς τους Έλληνες, τους Μακεδόνες, που ξανοιγόμαστε, που πετάμε με τα φτερά μας, που κάθε γη γίνεται και δική μας γη, αλλά πάντα σκεφτόμαστε πίσω την πατρίδα μας, τα ιερά χώματα από τα οποία καταγόμαστε.
Δείτε τη συνέντευξη μου:
